Zgierz do końca XVIII w. był miasteczkiem rolniczo-rzemielniczym, a od 1820r. staje się terenem osadnictwa fabrycznego. Szybko przemienia się w ważny ośrodek sukienniczy, otrzymuje prawa przysługujące miastom wojewdzkim Królestwa Polskiego (1829). W tym okresie miasto posiadało dwie szkoły elementarne – katolicką i ewangelicką. Obie szkoły zlokalizowane były na terenie tzw. Nowego Miasta, w niewielkiej odległości od siebie. Natomiast Stare Miasto, zamieszkiwane w przeważającej części przez niezamożną ludność polsko katolicką, odczuwało krzywdzący brak szkoły elementarnej na swoim terenie.
Z tych względów na początku naszego stulecia została zorganizowana druga katolicka szkoła elementarna w wynajętym lokalu przy ulicy Piątkowskiej 46. Przyjmowała ona kolejno numery
3 i 7 w latach międzywojennych. Szkoła nr 5 pracowała w budynku murowanym odnajmowanym od Gminy Ewangelickiej przy ul. Długiej. Jej dyrektorami byli: Marian Wróblewski (1918-1936) i Kazimierz Topolski (1936-1939), który również organizował z innymi nauczycielami pracę szkoły w latach 1945/1949.
Wybuch II wojny światowej przerwał normalny tok pracy we wszystkich szkołach zgierskich. Po wyzwoleniu Zgierza rozpoczęło się trudne odbudowywanie zniszczeń również w szkolnictwie. W marcu, po powrocie do Zgierza, kierownictwo szkoły objął przedwojenny kierownik Kazimierz Topolski (1945-1949). Wraz z gronem ofiarnych nauczycieli, do których należała Feliksa Biskupska, Helena Tarczyska, Regina Nowakowska, Alicja Sokołowska, Ludwika Dmytrowska, Stanisława Ożogowa i Maria Wojciechowska, organizował życie szkoły. Otrzymała ona lokal
w miejskim budynku przy ul. Strykowskiej, opróżniony przez Szkołę Ćwiczeń która mogła wrócić do swojego budynku po zlikwidowaniu szpitala wojennego. Warunki pracy wszystkich szkół, a więc i naszej, były trudne. Brak było opału, czesto wyłączano światło, izby lekcyjne były pozbawione wyposażenia. Brakowało w nich ławek, tablic, stołów i krzeseł.
W roku szkolnym 1948/1949 wprowadzono nową instrukcję programową, która obejmowała obowiązkową szkołę 7-klasową i 4-letnie liceum. Nowe programy dla całej szkoły 11-letniej wprowadzono dopiero w roku szkolnym 1949/1950.
1 września 1949 r. SP 5 staje się częcią składową 11-letniej Szkoły Oglnokształcącej im. St. Staszica w Zgierzu stopnia podstawowego. Wiąże się to z kolejną zmianą lokalu, gdyż otrzymuje pomieszczenia w parterowej części budynku Liceum przy Pl. Kiliskiego 8. Naczelnym dyrektorem szkoły jest Wiesław Dzwonkowski, a wicedyrektorem Teodor Gębicki. „Staszic” stał się 11-letnią szkołą oglnokształcącą. W ówczesnych warunkach szkoły, przyjąć całą szkołę podstawową, urządzić izby lekcyjne, stworzyć jednolity system organizacyjny – to sprawy trudne, wymagające wiele wysiłku. Dwa organizmy szkolne, żyjące dotychczas oddzielnie należało zespolić wypracować program wychowawczy, wytworzyć taki proces nauczania, aby uczeń kończący „powszechniaka” mógł w liceum uczyć się bez trudności przy obowiązujących tam zasadach programowo-dydaktycznych.
Szkoła stała się kolosem: 17 pomieszczeń lekcyjnych, 26 oddziałów, młodzieży ponad 800. W marcu 1950 r. Dyrektorem szkłoły zostaje dotychczasowy wicedyrektor T. Gębicki. Stopniem podstawowym podejmuje się kierować Józef Sado (1950 1953) – nauczyciel łaciny. We wrześniu 1950 wicedyrektorem zostaje Marian Świderek i funkcję tę pełni przez 10 lat. Szczególny wkład w rozwój szkoły st. podstawowego wnieśli nastpujący nauczyciele: Barbara Beniuszko, Felicja Biskupska, Stanisław Cieślik, Ludwik Dmytryk, Helena Okoń, Zdzisław Robert, Tadeusz Wieczorek, Aleksandra Wróblewska, Alfreda Chorążak, Jadwiga Karmańska, Maria Gajowczyk. W roku 1950 klasy podstawowe liczyły początkowo po dwa oddziały, a w latach późniejszych ciąg podstawowy ograniczono do klas pojedynczych, lecz bardzo licznych – do 50 uczniów w oddziale. W roku 1953 dyrektorem jedenastolatki zostaje Franciszek Sieraga, dotychczasowy nauczyciel matematyki. Marian Świderek (1953-1961) kieruje stopniem podstawowym.
Ofiarna współpraca nieprzeciętnego zespołu nauczycielskiego przyniosła dobre wyniki nauczania i wychowania. Była to najlepsza szkoła podstawowa w byłym województwie łódzkim. Szczególnie wysokie wyniki dydaktyczno-wychowawcze osiągały klasy 1-7 prowadzone przez doświadczonych nauczycieli, jak Joanna Świderkowa i Aleksandra Wróblewska. Ogromna większość absolwentów ciągu podstawowego była przyjmowana na podstawie egzaminów do klas licealnych, a egzaminy te zdawała wyróżniająco. Do osiągnięcia wysokiego poziomu wyników nauczania przyczyniło się także to, że szkoła była przez szereg lat szkołą ćwiczeń dla uczniów Liceum Pedagogicznego w Zgierzu, którzy tu hospitowali lekcje i odbywali praktyki pedagogiczne pod kierunkiem dowiadczonych nauczycieli. Solidne podstawy do dalszej nauki wypracowała Felicja Biskupska, która przez wiele lat prowadziła klasy pierwsze nie szczędząc czasu i sił na opanowanie przez uczniów zasadniczych umiejtności i nawyków. Przyszedł grudzień 1961 r. Zżytym i zespolonym organizmom szkolnym przyszło się rozstać. Młodzież klas licealnych przeniosła się do nowego gmachu przy ul. Świerczewskiego 43 (obecnie 3 Maja). W budynku przy Placu Kilińskiego pozostała SP 5 pod kierownictwem Alfredy Chorążak (1961-1963). owy okres dla szkoły rozpoczął się 1 września 1963 w nowym budynku szkolnym, zbudowanym ze składek S.F.O.S. w osiedlu „Kurak”. W nowym budynku kierownikiem szkoły został Henryk Sroczyski (1963/1964), nastpnie Marian Listwo (1964/1965). W marcu 1965 szkołę przejął doświadczony pedagog i sprawny organizator Zdzisław Robert, który kierował nią 21 lat (1965-1986). Rok szkolny 1962/1963 wprowadził pierwszy etap reformy ośmioklasowej szkoły podstawowej. W czerwcu 1966 szkoła nie miała absolwentów, gdyz uczniowie klas siódmych postanowili kontynuować naukę w klasie ósmej. W roku 1965 teren szkoły ogrodzono trwałym parkanem i osadzono drzewami. Przed budynkiem założono zieleńce i działkę szkolną. Na mocy uchwały Rady Pedagogicznej w 1967 szkoła przeszła na system klasowo-pracowniany. Zorganizowano i wyposażono w niezbędny sprzęt i pomoce naukowe pracownie do nauczania poszczególnych przedmiotów. W roku 1971 stan liczbowy uczniów zwikszył się o dzieci z SP 10 na Chełmach, która przestała istnieć.
W 1986 r. odszedł na zasłużoną emeryturę długoletni dyrektor naszej szkoły Zdzisław Robert i funkcję dyrektora objął Krzysztof Siech (1986-1988). Lecz los obszedł się z nim okrutnie.
W listopadzie 1988 pożegnaliśmy naszego nieodżałowanego dyrektora, kolegę i przyjaciela. W styczniu 1989 dyrektorem szkoły została Genowefa Ambroziak (1989-1992). W latach 1992-2002 funkcję dyrektora pełniła Ewa Siedlecka. W roku szkolnym 1999/2000 zaczął się I etap nowej reformy oświatowej. Szkoła podstawowa kończy się na 6-tej klasie. Utworzono 3-letnie gimnazja. Zlikwidowano takie przedmioty jak: fizyka, chemia, biologia i geografia – zastąpiono je jednym: przyrodą. Wprowadzono obligatoryjnie sprawdzian dla uczniów po zakończeniu szkoły podstawowej. W tym też czasie zmodernizowany został budynek szkolny, podłączono go do miejskiej sieci ciepłowniczej. W pomieszczeniach dawnej kotłowni urządzono szatnie dla uczniów. Dobudowano nowe wejście do szkoły, a podjazd został wyłożony kostką. Dzięki ofiarności i pomocy rodziców wiele sal i pracowni zostało wyremontowanych.
Od września 2002r. dyrektorem szkoły była Elżbieta Staniecka. Przywrócono obowiązek przygotowania przedszkolnego dla wszystkich sześciolatków w przedszkolach i szkołach, w roku szkolnym 2004/2005 została utworzona w naszej szkole tzw. „zerówka”. W miarę posiadanych środków finansowych przeprowadzono remonty: pokoju nauczycielskiego, świetlicy i jadalni, dolnego i górnego holu, oraz zaplecza wychowania fizycznego. Wyremontowano i zmodernizowano tez kuchnię szkolną zgodnie z wymogami unijnymi (HACAP). Szkoła bierze udział
w programie „Edukacja z Internetem” i uzyskała stałe, bardzo szybkie połączenie z Internetem, oraz przystąpiła do ministerialnych programów „Centrum Informacji Multimedialnej” oraz „Szkolna Pracownia Internetowa”. Dzięki temu wyremontowano pomieszczenia biblioteki i zmodernizowano pracownię komputerową.
W miejscu pracowni fizycznej urządzono nową salę lekcyjną dla młodszych dzieci oraz siłownię. Obecnie w szkole uczy się 347 uczniów w 13 oddziałach, których uczy i wychowuje 28 nauczycieli. Pomocą służy 15 pracowników administracji i obsługi.
Wrzesień 2017 r. przyniósł kolejną zmianę. Pani dyrektor Elżbieta Staniecka z końcem sierpnia odeszła na emeryturę a nowym dyrektorem szkoły została pani Julita Skulimowska – Wilk.
W związku z likwidacją gimnazjów i powrotem do ośmioklasowych szkół podstawowych przed Panią Dyrektor i całą Radą Pedagogiczną postawiono nowe wyzwania. Szkoła nieustannie się rozwija i promuje uczniów. Od r. szk. 2018/2019 bierzemy udział w międzynarodowym programie „Erasmus +”. Przy szkole powstała eko-pracownia pod chmurką – ekologiczny ogród
w którym uczniowie w praktyce poznają rośliny, ich sposoby pielęgnacji oraz uczą się dbać o swoje środowisko. Dzięki inicjatywie Pani Dyrektor Julity Skulimowskiej – Wilk nasza szkoła zorganizowała konferencje ekologiczną w której wzięli udział przedstawiciele szkół i przedszkoli z województwa łódzkiego oraz samorządowcy pragnący działać na rzecz środowiska naturalnego.
